سریال جدید و مورد انتظار رئیس جنگ (Chief of War) از شبکه Apple TV+، که با تلاش و هنرنمایی جیسون موموآ ساخته شده، سرانجام منتشر شد و منتقدان اولین نظرات خود را درباره این اثر تاریخی به اشتراک گذاشته‌اند. این سریال که روایتی از تاریخ هاوایی و تلاش برای اتحاد جزایر در برابر استعمار است، از همان ابتدا به دلیل حضور موموآ و تمرکز بر فرهنگی که کمتر در هالیوود به آن پرداخته شده، توجهات زیادی را به خود جلب کرد. اما آیا رئیس جنگ توانسته است انتظارات را برآورده کند؟ در ادامه به بررسی نمرات و خلاصه نقدهای منتشر شده از سوی رسانه‌های معتبر می‌پردازیم.
فهرست مطلب
مشخصات سریال
- عنوان سریال: رئیس جنگ (Chief of War)
- سازندگان: جیسون موموآ، توماس سیبت
- بازیگران: جیسون موموآ، لوچیان بوچانا، برندون فین، تمورا موریسون
- شبکه پخش: Apple TV+
نمرات سریال رئیس جنگ
واکنش منتقدان به سریال رئیس جنگ کاملاً دوگانه بوده است. در حالی که گروهی آن را یک شاهکار فرهنگی و بصری می‌دانند، گروهی دیگر از ریتم کند و ضعف در پرداخت شخصیت‌ها گله دارند.
- Past Magazine: 90/100
رئیس جنگ یک حماسه خیره‌کننده و غنی از نظر فرهنگی و بهترین اثر موموآ تا به امروز است. بی‌صبرانه منتظر فصل دوم هستم.
- Variety: 90/100
خیره‌کننده، تاریخی و با توجهی دقیق به جزئیات. این سریال درباره طمع انسان‌ها، وسواس خردکننده برای قدرت و خشونت جنگ است.
- The A.V. Club: 83/100
موموآ با مهارت تمام تناقضات شخصیت کایانا را به تصویر می‌کشد و پرتره‌ای جذاب از یک رهبر ناامید که به وظیفه و فداکاری پایبند است، خلق می‌کند… اگرچه شخصیت‌های خانواده نزدیک کایانا پس از جدایی غیرمنتظره او در ابتدای فصل می‌توانستند بهتر پرداخته شوند، اما روابط آن‌ها در سه قسمت پایانی به شیوه‌ای رضایت‌بخش و در عین حال دلخراش به ثمر می‌نشیند.
- IndieWire: 83/100
سازندگان کاملاً بر جنگ بزرگ و در حال شکل‌گیری تمرکز کرده‌اند. چنین رویکرد تک‌بعدی می‌توانست سریالی با شتاب کمتر را سنگین و خسته‌کننده کند، اما رئیس جنگ چنان موتور قدرتمندی دارد – در وجود موموآ، شخصیت او و جسارت مشترکشان – که به‌ندرت کند یا راکد به نظر می‌رسد.
- Collider: 80/100
مانند هر اثر حماسی-تاریخی دیگری، سطوح مختلفی از تعلیق ناباوری (باورپذیری) مورد نیاز است. اما این موضوع مانع از آن نمی‌شود که رئیس جنگ یک سریال مهم از نظر فرهنگی به نظر برسد، زیرا این می‌تواند شروع یک اثر ویژه باشد که کاوش در آن به اندازه تماشایش سرگرم‌کننده است.
- Looper: 60/100
با وجود اینکه از یادگیری درباره گذشته هاوایی لذت بردم، کشمکش‌های کش‌دار، بی‌حادثه و تکراری در رئیس جنگ قطعاً تجربه تماشا را تضعیف می‌کند. این در حالی است که بازی‌ها عموماً فوق‌العاده‌اند — به‌ویژه از سوی جیسون موموآ، تمورا موریسون و لوچیان بوچانا که شاید پدیده سریال باشد (او با قد ۱٫۵۷ متری، سرسخت، خیره‌کننده و آتشین است) — و فضاسازی ملموس (زیبایی جزیره نفس‌گیر است) متأسفانه با یک اجرای ضعیف و فاقد خلاقیت، از دست می‌رود.
- The Hollywood Reporter: 60/100
کنترل موموآ بر لحظات بزرگ سریال آنقدر مطمئن است که بسیاری از بینندگان با خوشحالی بحث‌های اخلاقی ضعیف و عاشقانه‌های سست را که بخش زیادی از این نه ساعت را پر کرده‌اند، نادیده می‌گیرند. این سریالی است که نقاط قوتش، نقاط ضعفش را بیشتر به حاشیه می‌راند — که اغلب به ضرر سریال است، اما در نهایت به نفع آن تمام می‌شود.
- Rolling Stone: 60/100
سریالی با ریتم کند، مجموعه‌ای از شخصیت‌های عمدتاً تک‌بعدی و تمایلی وسواسی برای تکرار چند ایده محدود. … بنابراین تنها صحنه‌های اکشن سریال باقی می‌مانند تا بار داستان را به دوش بکشند. و زمانی که از راه می‌رسند، معمولاً عالی هستند.
- TV Guide: 60/100
با تمام توجهی که رئیس جنگ به زیبایی و اصالت محیط خود دارد، به اندازه کافی بر عمق روان‌شناختی شخصیت‌ها تأکید نمی‌کند. پتانسیل برای گسترش داستان در فصل‌های آینده وجود دارد، اما در حال حاضر، حق مطلب درباره شخصیت کایانا به طور کامل ادا نمی‌شود.
تحلیل و نتیجه‌گیری نهایی
با بررسی مجموع نقدها، می‌توان الگوی مشخصی را در بازخوردها مشاهده کرد. تقریباً تمام منتقدان بر چند نقطه قوت مشترک توافق دارند:
- بازی قدرتمند جیسون موموآ: او با تمام وجود در نقش کایانا فرو رفته و این پروژه برای او کاملاً شخصی است.
- جلوه‌های بصری و فیلم‌برداری: زیبایی‌های طبیعی هاوایی و به تصویر کشیدن آن خیره‌کننده است.
- صحنه‌های اکشن: سکانس‌های نبرد، خشن، هیجان‌انگیز و خوش‌ساخت هستند.
- اهمیت فرهنگی: سریال به دلیل پرداختن به بخشی از تاریخ که کمتر دیده شده، ارزشمند است.از سوی دیگر، انتقادات اصلی نیز حول چند محور می‌چرخد:
- ریتم کند داستان (Pacing): بسیاری از منتقدان روایت را کند و در بخش‌هایی کش‌دار توصیف کرده‌اند.
- شخصیت‌های فرعی: به جز شخصیت اصلی، سایر کاراکترها عمق کافی ندارند و روابط میان آن‌ها ضعیف پرداخته شده است.
- تکرار ایده‌ها: برخی معتقدند سریال در بیان مفاهیم اصلی خود دچار تکرار می‌شود.
کلام آخر:
سریال رئیس جنگ (Chief of War) اثری است که از قلب سازنده‌اش برآمده و این شور و علاقه در تک‌تک فریم‌های آن، به‌خصوص در اجرای جیسون موموآ، مشهود است. اگر به دنبال یک درام تاریخی با فضاسازی بی‌نظیر، اکشن‌های هیجان‌انگیز و روایتی متمرکز بر فرهنگ و هویت هستید و صبر و حوصله یک داستان با ریتم آرام را دارید، رئیس جنگ شما را مجذوب خود خواهد کرد.
اما اگر انتظار یک درام پرکشش با شخصیت‌پردازی‌های پیچیده و عمیق برای تمام کاراکترها را دارید، ممکن است ریتم کند و تمرکز محدود آن شما را ناامید کند.در نهایت، رئیس جنگ یک تجربه دوگانه است: یک حماسه بصری باشکوه که گاهی در روایت داستان خود دچار لکنت می‌شود. تماشای آن به اولویت‌های شما به عنوان یک بیننده بستگی دارد.
