پس از حدود دو سال انتظار، بالاخره پارت اول فصل دوم سریال محبوب سندمن (The Sandman) در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت. سریالی که بر اساس کمیک‌های تحسین‌شده نیل گیمن (Neil Gaiman) ساخته شده و از همان فصل اول موفق شد توجه مخاطبان و منتقدان را به‌خود جلب کند. حالا با انتشار فصل دوم، این مجموعه دوباره به صدر اخبار دنیای سرگرمی بازگشته، اما نکته جالب اینکه اعلام شده این فصل، آخرین فصل سریال خواهد بود. در این مقاله، یک بررسی کامل و بی‌طرفانه و کاملاً بدون اسپویل از پارت اول این فصل ارائه می‌دهیم تا بدانید آیا ارزش تماشا دارد یا خیر.
فهرست مطلب
فیلمنامه و روند داستانی سندمن (The Sandman)
در پارت اول فصل دوم، داستان با همان سبک روایی فصل اول ادامه پیدا کرده؛ ریتمی متعادل، عمیق و پرجزئیات. سریال نه آن‌قدر کند است که بیننده را خسته کند و نه آن‌قدر تند که نکات مهم از چشم مخاطب بیفتد. یکی از نکات مثبت فیلمنامه این است که وقایع داستان به‌خوبی ادامه‌دهنده رویدادهای فصل قبل هستند، هرچند آغاز فصل جدید به‌طور مستقیم دنباله پایان فصل اول نیست. اتصال منطقی و روان بین دو فصل به‌خوبی شکل گرفته و مخاطب را سردرگم نمی‌کند. از منظر انسجام روایی، می‌توان گفت که این فصل نسبت به گذشته بالغ‌تر و دقیق‌تر عمل کرده است.
شخصیت پردازی
یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت فصل دوم سریال سندمن، شخصیت‌پردازی قدرتمند و دقیق آن است. تمام شخصیت‌هایی که در داستان نقش دارند، به‌خوبی پرداخته شده‌اند و حتی شخصیت‌های فرعی نیز عمق قابل‌قبولی پیدا کرده‌اند. شخصیت سندمن یا همان دریم (با بازی درخشان تام استریج) در این فصل دچار تغییر، بلوغ و تحول شخصیتی قابل‌توجهی شده که حتی خود شخصیت‌ها نیز درون سریال به آن اشاره می‌کنند. رابطه خواهر-برادری اعضای خانواده اندلس (ٍEndless) به شکلی زیبا و احساسی به تصویر کشیده شده و رابطه دریم و خواهرش دلیریوم (با بازی اسمه کرید) یکی از صمیمانه‌ترین و تأثیرگذارترین عناصر داستان است که بار احساسی فصل دوم را به دوش می‌کشد.
جلوه های ویژه(CGI) و سینماتوگرافی
از لحاظ بصری، فصل دوم سریال The Sandman همچون فصل اول، اثری خیره‌کننده است. طراحی صحنه‌ها، رنگ‌بندی، قاب‌بندی و استفاده از نور، همگی در سطحی بالا و سینمایی قرار دارند. جلوه‌های ویژه دیجیتال با کیفیتی مثال‌زدنی، دنیای تاریک و فانتزی سندمن را زنده می‌کنند و نشان می‌دهند که سازندگان برای خلق تجربه‌ای بصری بی‌نقص، بودجه و زمان کافی صرف کرده‌اند. ترکیب تاریکی و خیال‌انگیزی در دنیای سندمن چیزی است که این سریال را از بسیاری دیگر از آثار اقتباسی متمایز می‌کند.
بازی بازیگران و انتخاب نقش‌ها
تام استریج در نقش دریم (Dream) ، همچنان یکی از نقاط قوت اصلی سریال است. بازی درخشان او در نمایش درون‌گرایی، پیچیدگی و دگردیسی شخصیت سندمن، تحسین‌برانگیز است. اسمه کرید نیز با اجرای پرانرژی خود در نقش دلیریوم (Delirium) ، شیمی بسیار خوبی با تام استریج دارد و همین تعامل‌ها باعث خلق لحظاتی فراموش‌نشدنی شده است. سایر بازیگران نیز به‌خوبی در نقش‌های خود ظاهر شده‌اند، هرچند انتخاب برخی از آن‌ها همچنان محل بحث در میان طرفداران کمیک‌هاست. به‌خصوص انتخاب کیربی هاول-باپتیست در نقش دث (Death)، که با نسخه کلاسیک این شخصیت در کمیک‌ها تفاوت ظاهری دارد و باعث اختلاف نظرهایی میان مخاطبان شده است.
موسیقی متن و تاثیرگذاری احساسی
موسیقی متن فصل دوم سندمن به‌خوبی با فضای سریال هماهنگ شده است. اگرچه ممکن است برخی قطعات موسیقی آن‌چنان در ذهن باقی نمانند، اما در ترکیب با سکانس‌های مهم، بار احساسی داستان را تقویت کرده‌اند. استفاده از موسیقی برای تأکید بر نقاط عطف روایی، در ایجاد حس غوطه‌وری در جهان سندمن بسیار مؤثر عمل کرده و کمک کرده تا مخاطب بیشتر با فضای تاریک، رمزآلود و فلسفی داستان ارتباط برقرار کند.
جمع‌بندی نهایی
پارت اول فصل دوم سریال سندمن نه تنها انتظارات بالا را برآورده کرده، بلکه در برخی بخش‌ها از فصل اول نیز فراتر رفته است. شخصیت‌پردازی عمیق‌تر، جلوه‌های بصری فوق‌العاده، بازی‌های درخشان و روایتی سینمایی و منسجم، این فصل را به یکی از بهترین اقتباس‌های کمیک‌بوکی سال‌های اخیر تبدیل کرده‌اند. اگرچه برخی انتخاب‌های بازیگری همچنان بحث‌برانگیز هستند، اما نمی‌توان منکر شد که سندمن با فصل دوم خود، جایگاهش را در دنیای سریال‌های فانتزی تثبیت کرده است.
امتیاز نهایی تیم DC Planet به پارت اول فصل دوم The Sandman: 8 از 10
